Met de gisteren meegenomen kleding van Dick van Beelen aan fietste ik vanmorgen naar de Leidse IJshal, waar ik met een twintigtal "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide zou rijden. Toen Edwin Minnee binnenkwam, merkte hij op: "Wat krijgen we nou? Je wordt eindelijk een echte schaatser!"
Dat idee had ik niet bepaald met het pootje over. In het begin liep het erg stroef. Gaandeweg de training ging het wel beter. Een mentale kwestie. Door de val vorige week rij ik de bochten te krampachtig in. En dan gaat het pootje over ook krampachtig.
Ik moet weer vertrouwen opbouwen. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
Gelukkig liepen, ondanks de nog haperende bochtentechniek, de 25 rondjes op kop prima. Met een gemiddelde van 25 kilometer per uur mag ik niet klagen.
In het begin werd ik een paar keer gelapt door het peloton, in de tweede helft van de training niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten