"Wat is het rustig!"

Alles went. Zelfs de drukte bij de "Krasse knarren" in de Leidse IJshal dit seizoen.  Voor de start zei  één van de schaatsers tegen me: "Wat is het rustig!"
Dat stond nog te bezien. Halverwege de piramide telde ik bij een serie van 20 rondjes toch nog 23 schaatsers. Sommige jaren was dit de absolute piek.
Het schaatsen ging lekker, ook al moest ik aan het einde het pootje over laten schieten door wat groeven in het ijs, waardoor de ijzers een richting op gingen, die je niet in gedachten had. En dat is iets anders dan een misslag.

Waar we geen misslag mee gedaan hadden was met het met de pet rondgaan voor een fruitmand voor onze trainingsmaat Leen, die vorige week in het ziekenhuis belandde na een valpartij op de racefiets. Hij bedankte ons voor de fruitmand.

De muzikale fruitmand zal ik jullie besparen....

Maar ook al was het door een tiental "losse" schaatsers erbij op de buitenbaan en een klas middelbare scholieren op de binnenbaan behoorlijk druk, toch had de "Krasse knar" op een bepaalde manier gelijk met de opmerking "Wat is het rustig!"

De "Twee van Breda" deden geen enkele poging om te ontsnappen. Zij voeren toch niets in hun schild?