Wim de Ru

40 jaar geleden begon Wim de Ru officieel als dirigent van de Schola in de Leidse Studenten Ekklesia. Vandaag werd in de Hooglandse kerk stilgestaan bij dit jubileum.

Zonder dat Wim het wist waren heel veel ex-leden van de Schola Cantorum opgetrommeld, zodat er ineens een koor van ruim 70 zangers voor zijn neus stond. Onnodig om te zeggen, dat het klonk als een klok met veel liederen van Huub Oosterhuis.

Inderdaad, de vader van.
Met als thema de psalmen lag de link met de muziek voor de hand. Jac van der Hoeven, die ons huwelijk ingezegend had, had een prachtige meditatie met als pareltje deze zin: "Zingend kun je boven jezelf worden uitgetild."
En dat is zo waar!  Geen andere vorm van kunst kan, wat muziek kan: dwars door je ziel snijden.

Zelf heb ik diverse keren mogen ervaren, hoe je zingend boven jezelf uitgetild kan worden. Ik heb diverse keren meegezongen met voor mij tot dan toe onbekende muziekstukken. In het begin ben je alleen maar aan het ploeteren op de noten en de tekst, langzamerhand begint het een beetje ergens op te lijken, bij de laatste repetities hoor je nog zoveel haperingen, dat je denkt: "Als dat maar goed gaat."

En dan stijg je bij de uitvoering ineens als koor boven jezelf uit, doordat de dirigent op het juiste moment nog de juiste puntjes op de i weet de zetten. In verreweg de meeste gevallen was de dirigent Wim de Ru. Ik hoop, dat Wim dit zegenrijke werk nog vele jaren mag doen. Hij zal er vele zangers en toehoorders zeer gelukkig mee maken.