Gisteren trof ik bovenstaande kaart van de Vlaardingervaart met onderstaand gedicht aan in de brievenbus.
Mijn eerste gedachte was, dat deze afkomstig was van Jaap de Gorter, maar daarvoor was het handschrift te netjes. Het bleek een bedankje te zijn van Tineke Dijkshoorn, de winnares van de Elfstedentocht in 1986. In mijn ogen het hoogst haalbare als schaatser. Toch heeft zij nooit de hulde gekregen, die de mannelijke winnaars wel ontvangen hebben.
Afgelopen dinsdag was ik haar weer tegengekomen bij de première van de film "Tien jaar wachten op applaus". Bij deze gelegenheid kon ik haar eindelijk mijn 2 schaatsboeken overhandigen.
In "Molen- en Merentocht" komt Tineke Dijkshoorn een paar keer voor. Ik had de eer om een paar keer met de winnares van de Elfstedentocht te mogen schaatsen. Dat kan niet iedere toerschaatser zeggen. Als er iemand is, die moet bedanken, dan ben ik het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten