maandag 8 november 2010

Tante Mart

De afgelopen 2 avonden had ik 2 keer een avondwake. Gisterenavond fietste ik naar Hoogmade, waar ik in de katholieke kerk de familie Lieverse kon condoleren met het verlies van tante Rie van der Ploeg.
Vanavond fietste ik naar Leiden Centraal, waar ik de trein naar Nieuw-Vennep nam, om vandaar naar de katholieke kerk te wandelen, waar ik de familie Breed kon condoleren met het verlies van tante Mart.
Het geeft een dubbel gevoel, want zo vaak zie je in grote gezinnen je neven en nichten niet meer, dus deze droevige gebeurtenissen geven ook een stukje gezelligheid.
De laatste maanden hadden we bij de familie Lieverse al een tweemaal een reünie gehad, en bij de reünie van de Antoniusschool had ik een paar neven en nichten Breed gesproken, maar nu waren er veel meer aanwezig.
En tijdens zo'n avondwake komen allerlei herinneringen naar boven. Ome Gerrit en tante Mart woonden 100 meter bij ons vandaan en Marjan en Erna zaten in de leeftijdscategorie van Paul en mij, dus we hebben veel samen gespeeld. We kwamen dus vaak bij elkaar over de vloer.
Op de boerderij van mijn vaders broer konden we altijd komen spelen, en omgekeerd was het bij ons ook de zoete inval, dus ik kan vanuit de grond van mijn hart vertellen, dat we, ondanks alle armoede van een groot gezin, toch een rijke jeugd gehad hebben!
Bij natuurijs bonden we vaak de Friese doorlopers onder. Diverse neven en nichten Breed waren fervente schaatsliefhebbers, dus als de Hoofdvaart bevroren was, reden we lange, rechte stukken. En als de schaatsen bot waren, dan liepen we naar ome Gerrit, die goed kon slijpen. Ondertussen werden we gastvrij ontvangen door tante Mart.
Mijn nicht Jenny was ook een goede schaatster, net als haar man Henk Baars, die als voetballer ook nog eens jarenlang in DIOS 1 speelde, dus het is geen toeval, dat Peter Baars de liefde voor de edele schaatssport van twee kanten heeft meegekregen.

Hij is veruit de beste schaatser van de familie. Zijn erelijst is dan ook zeer imposant: Nederlands kampioen marathonschaatsen op zowel de baan als op natuurijs en daarnaast ook nog eens een heuse Alternatieve Elfstedentocht. Er zijn niet veel schaatsers, die deze trilogie ook op hun naam hebben kunnen schrijven.
Helaas is het grootste deel hiervan door de ziekte van Alzheimer aan tante Mart voorbij gegaan.

Geen opmerkingen: