"Weet u misschien de weg naar Purmerend?"

De wekker stond om half 7, maar ik was er om 6 uur al uit. Ik had vandaag een vergadering van Al@din in Purmerend en had aan Esther Valent, de voorzitter, aangegeven dat ik niet op de step, maar wel op de fiets zou komen.  

Na het ontbijt reed ik om 7 uur de deur uit voor de naar schatting 60 km naar Purmerend: 40 naar Amsterdam en dan nog 20 naar de vergaderplek. De laatste 20 km klopte wel, maar Amsterdam was toch verder dan ik dacht. Het was mistig, toen ik via Leiderdorp naar Woubrugge fietste. Pas bij Bilderdam begon de mist op te trekken en zag je de nevelflarden in het gefilterde zonlicht boven de weilanden hangen. Op zulke momenten is Nederland zo mooi.... Langs de Amstel reed ik naar Uithoorn, waar ik zo stom was de fietsborden naar Amsterdam te volgen. Op de weg van Uithoorn naar Amstelveen staan aardig wat stoplichten, die ook nog eens regelmatig op rood stonden. In Amstelveen volgde ik de groene route naar Amsterdam, via de Amstel. Met 66 km op de teller reed ik het veerpont over Het IJ op. Purmerend was daarna feitelijk 1 lange, rechte weg langs het Noordhollands kanaal, al moest er nog wel een pontje aan te pas komen om aan de juiste kant te komen. Door Watergang en Ilpendam reed ik naar de bibliotheek van Purmerend, waar de vergadering was. Een punt van zorg was de naamsonbekendheid en daardoor het vrij geringe aantal vragen, dat gesteld wordt aan antwoord.bibliotheek.nl terwijl het op zich een verbeterde versie van Al@din is.

Na 2 uur vergaderen was het tijd voor de lunch. De broodjes met tonijnsalade gingen er wel in na ruim 80 kilometers trappen op de pedalen. Na de lunch, waarbij ik bijpraatte met Fred Kolman van de bibliotheek in Amsterdam, zat het er voor mij op: er was een vergadering van Zoek&Boek, een andere dienst die de bibliotheken gezamenlijk leveren aan klanten, en dat regelt Walter de Gouw voor onze bieb. Na ruim een kilometer kon ik al weer omkeren: ik was mijn bidon vergeten en als je niet drinkt, kom je de man met de hamer zeer zeker tegen. Met 86 km op de teller begon ik aan mijn zwerftocht door Waterland. Via het mooie Ilpendam reed ik in de drizzle naar Oterleek en vandaar verder naar Broek in Waterland. Wat me opviel was, dat de huizen dezelfde bouw hebben als in de Zaanstreek, maar waar daar het vele hout groen geverfd is, is het hier grijs geschilderd. Via Zuiderwoude reed ik met een perfecte fietstemperatuur maar met de wind tegen naar het fraaie plaatsje Ransdorp en het even pittoreske Durgerdam, om over de Schellingwouderbrug naar de andere kant van Het IJ te fietsen. Drie IJ is een Paasij, nietwaar... In Amsterdam kwam ik borden Amstelveen tegen en na een tijdje borden met LF2a, de Stedenroute. Deze borden brachten me via vrij rustige wegen naar Ouderkerk aan de Amstel en daar vandaan naar De Ronde Hoep, een prachtige, groene polder temidden van de verstedelijking rondom Amsterdam. Bij Nes stak ik met een pontje de Amstel over om via Uithoorn weer naar Bilderdam te fietsen. Voorbij Woubrugge reed ik over het fietspad langs de Wijde Aa. Een vrouw liet daar 4 grote honden uit, en één van die beesten was uit op mijn kuit. Ik zette op mijn racefiets aan, maar de hond was toch sneller. Ik remde dus en hield mijn fiets tussen mij en de hond in. Wat dat aangaat is het een geluk, dat mijn vader jachthonden africhtte: ik ben niet bang voor honden en weet wat ik moet doen om de kans op een beet te verminderen. De vrouw kwam en deed de hond de riem om. "Als de honden niet gehoorzamen, kun je ze beter aan de lijn houden" zei ik, niet zeggend wat ik eigenlijk dacht: "Je bent totaal ongeschikt om de baas van dit soort honden te zijn".  

Met flink wat adrenaline in de benen ging het fietsen daarna niet echt lekker meer. Na 177 km was het beste er duidelijk af. Toch maakte ik nog een paar kleine bochtjes extra door de mooie omgeving van Hoogmade, daar ik zo dicht bij de 200 km zou komen, dat ik de afstand van de Elfstedentocht zou halen ook! De laatste van de 3 Bounties zat al in mijn maag, en de bidon, die in Bilderdam door een tuinierende vrouw was bijgevuld, was ook weer leeg, toen ik Zoeterwoude-Rijndijk binnenreed. Bij een tankstation kocht ik een welverdiende Magnum, die ik op een bankje aan het Molenpad verorberde. Ik had deze lekkernij net achter de kiezen, toen mijn ex-collega Els Raaphorst aan kwam fietsen. Ze is getrouwd met Bert Raaphorst, die sinds dit seizoen ook op donderdagochtend meeschaatst. Ik had alles bij elkaar een prachtige fietstocht gehad van Zuiderwoude naar Zoeterwoude. In Leiden aangekomen kwam de teller met een gemiddelde van 24,3 uit op 200 km. Er zijn dagen, dat ik minder fiets. Uiteraard was ik heel blij, dat ik op de racefiets was en niet op de step....